Bebeklerin Yemek Yememe Sorunu Neden Olur?

İçiniz rahat olsun, tüm anne babalar bunu yaşar: tüm sevginizle leziz bir yemek hazırladınız ve bebeğiniz onu yemeyi reddediyor. Öyle büyük bir hayal kırıklığı ki bu! Bu normaldir, çünkü iyi bir anne olarak “hayır!”, “ıyy!” ve “istemiyorum!” sözlerini duymaktan nefret ediyorsunuz. Ayrıca kendinizi suçlu da hissedersiniz (iyi bir aşçı değilim, bu işi beceremeyeceğim, vb.). Bu dönemi mümkün olduğunca sakin bir şekilde geçirmenin büyük sırrı sevgi ile eğitim ve yiyecek ile ilgi arasındaki ayrımı yapabilmektedir. Bunu söylemesi kolay olsa da uygulamak zordur! Bu konudaki rehberimiz size yardımcı olacaktır ve şunu aklınızdan çıkarmayın: bir çocuk acıktığında yemek yiyecektir.

IYYY! - bunun bir anlam ifade etmesi mi gerekiyor?

Yaklaşık 18 - 24 aylıkken çocuğunuzun bağımsızlığı ve kişiliği oturmaya başlar. “Hayır” dediklerinde sizi kızdırdıklarını fark ederlerse artık üstünlüğünüze isyan edebildiklerini anlamanız için bunu her fırsatta yapabilirler. Bu durum çocuğunuzun psikomotor gelişiminde normal bir aşama olan klasik “hayır aşaması”nın başlangıcıdır. Normal bir durum olsa da zorlayıcıdır! Ayrıca bu dönüm noktası niteliğindeki dönem aynı zamanda bebeğinizin yemek dışında yapmak istediği birçok şey olduğu anlamına da gelir. Keşfedilecek çok şey, görülecek çok yer ve oynanacak çok oyun var! Kabul etmeyişleri bu yüzden aynı zamanda bir bağımsızlık arzusunun dışavurumudur.

Çocukların Damak Tadı

Arkadaşlarınızla konuşurken iki yaşındaki çocukların yemek konusunda benzer tercihlerinin olduğunu fark etmişsinizdir:

• Tatlı ve hepsinden önce de şekerli tatlara yönelme.
• Makarna, pirinç ve patates isteme.
• Sebzelere daha az düşkünlük.
• Yeni yiyecekleri denemede isteksizlik.

Bu aşama her çocukta normaldir ve “yiyecek neofobisi” ya da “titiz yeme” adı verilir. Çocuğunuz yeni yemekleri endişe ve bilinmeyen korkusu sebebiyle geri çevirir. Bu durum, bazı çocuklarda diğerlerinde olduğundan daha belirgindir ve genelde 6 ila 7 yaşa doğru kaybolur. Bu yüzden zamana bırakın!

Sabırlı olun ve tüm annelerin bu duruma katlanmak zorunda olduğunu unutmayın. Böyle ufak bir bireye karşı üstün olmak konuya yabancı olanlara kolay gelebilir fakat çok geçmeden tükendiğinizi hissedebilirsiniz! Cesur olun, metanetinizi koruyun!

İştah ve ağız tatlarını öğrenmek

Yiyecek neofobisi ve hayır aşaması tüm yiyecek isteksizliklerini açıklamaz. Bebeğiniz o gün çok da aç değildi belki de.

İştah günden güne değişir. Biraz yorgunluk veya biraz diş çıkarma bebeğinizin iştahının kapanmasına neden olabilir! Endişelenmeyin, bebeğiniz ihtiyaç duyduğu her şeyi yiyecek ve büyüme hızları düzenli bir şekilde devam ettiği sürece sağlıkları da tehlikeye girmez.

Başka bir olasılık ise bebeğinizin verdiğiniz yemekleri sevmemesidir (siz de eskiden ıspanaktan nasıl nefret ederdiniz hatırlasanıza!). Birkaç retten sonra bebeğinizin damak tadının bu yemekten tiksinmesi gerektiğini söylediğini varsayabilirsiniz. Önemli değil, genel beslenme dengeleri etkilenmeyecektir.

Ayrıca, bazen çocuğun hoşuna gitmeyen durumun yemeğin tadından ziyade dokusu olabileceğini de unutmayın. Bir sebze püresinde olabilecek ipliksi kısımları ya da bir böğürtlen kompostosundaki tohumları ayıklamak için ince bir elek kullanmayı deneyin!

Çocuklarda Yemek Hazırlığı

Bebeğiniz özgürlüğünü ilan etti ve ağzını sıkıca kapattı. Hiçbir şey işe yaramıyor! Paniğe kapılmayın, bebeğiniz ağır topları sahaya sürdü, fakat her zaman işleyen bir prensibiniz var: tehdit veya göz dağından ve kesinlikle de pazarlıktan kaçının. Hem katı hem de anlayışlı olmayı öğrenin: “istemiyor musun, tamam, aç değilsin sanırım.  Belki bir sonraki öğünde acıkmış olursun. Kabul ediyoruz, ilk seferi kolay olmayacak! Ancak, çocuğunuz sizin üzerinizde hakimiyeti olmadığını fark ettiğinde taviz vermesinin kendi lehine olduğunu anlayacak.

Benimsemeniz gereken bir başka önemli tavır: yemekleri duygusal bir soğuk savaşa çevirmeyin. “Sizi memnun etmek için” değil temel bir ihtiyaç oldukları için yemek yerler. Bunun tat alma organlarını memnun etmesi de şanslı bir tesadüftür!

Çocuğumu yemeye zorlamalı mıyım? Doğrudan çekişmeye girmemek en iyisidir. Sadece tadına bakmasını isteyin ve hoşlarına gitmese bile denediği için övün. Aynı yemeği birkaç gün sonra başka bir şekilde tekrar teklif edin.

Başka bir olasılık: işi başkasına devredin. Bebeğinizin tek istediği bazen sizi sinirlendirmektir (ve bakın, işe yarıyor da!). Babasının ya da bakıcının devralmasını isteyin. Bebeğiniz yeni yiyecekleri deneme ve yeme konusunda daha istekli olacak, dengeli beslenecek ve artık endişelenmenize gerek kalmayacak! Bu arada yemek bittikten sonra tekrar devralabilir ve çocuğunuzla daha rahat vakit geçirebilirsiniz.

Çocuğunuzu Sakin Bir Yemek İçin Koşullandırmak!

Küçük “titiz yiyici”nizin dikkatini dağıtmamak için yemek vakitlerinde televizyonu kapatın ve oyuncakları ulaşılabilecek yerlerden kaldırın. Çocuğunuza yemeğinin renk, doku ve tadına odaklanmayı öğretin. “Havuç ne renk?”

Çocuğunuzun önüne dolu bir tabak koymak yerine, ki bu iştahı azbiri için rahatsızlık verici olabilir, yemeği küçük porsiyonlara bölün. Ayrıca, sunuma da özen gösterin: eğlenceli bir tabak ve özel, renkli bir kaşık yemeği çocuğunuz için çok daha eğlenceli bir hale getirecektir!

Pelin, 31 yaşında, 8 aylık Eymen’in annesi

“Eymen patates ve ıspanak püresini ilk tattığında ağzını sonuna kadar açıp bana öyle dehşet içinde baktı ki adeta ‘Bana verdiğin bu şey de neyin nesi!’ diyordu. Elbette hepsini tükürdü. Kalan püreyi gözünün önünde yemek tabağı yerine renkli ve küçük sufle kabına koydum ve üstüne de biraz peynir, ki peyniri çok sever, rendeledim. Hepsini yedi!”

Ayşe, 2,5 yaşındaki Selin’in annesi:

“Kızıma oyununu bitirecek vakti olması için yemekten 5 dakika önce haber veriyorum. Böylece onu sandalyeye oturttuğumda somurtmuyor.”

Duygu, 2 yaşındaki Ali Metin’in annesi:

“Somurtmaması için sebze püresine biraz peynir ekliyorum. Böylece bitirip tekrar istiyor!”

Merve, 3 yaşındaki Özge’nin annesi: 

“Kızım yumurta yemeyi sevmiyor. Ben de yumurtaları fırınlanmış sebzelerin içine saklıyorum. Çıtırlığından dolayı onlara bayılıyor.”